Het is zover..

Na drie maanden vertoeven in Suriname is het weer tijd om naar huis te gaan. Dit zal ik toch doen met een dubbel gevoel. Aan de ene kant kan ik natuurlijk niet wachten tot ik thuis ben. Aan de andere kant zal ik enkele zaken toch wel missen van hier. (Laat me duidelijk zijn, de mannen en de muggen zal ik dus NIET missen).

woensdag had ik mijn eindpresentage op de VVOB. Hier waren de verschillende directies en een afgevaardigde van het Ministerie van Onderwijs, Wetenschap en Cultuur (MinOWC) aanwezig.
Aan het eind van deze presentatie kregen we enkele geschenken. Van de directie van een school kregen we ketting, oorringen die de leerlingen zelf hadden gemaakt. Van de VVOB een Surinaamse tas en een boek. Heel fijn!

Mijn laatste week verliep verder heel rustig. 

Op donderdag keek ik via livestream naar de tweede halve finale van het Eurosong. De finale kon ik natuurlijk niet missen. Vol spanning keek ik, opnieuw via livestream, op zaterdag naar de optredens van alle landen. Naar mijn mening heeft Laura het heel erg goed gedaan. We mogen trots zijn!

Zo, dit was dan het allerlaatste blogbericht.
Binnen ongeveer 9 uur stap ik in het vliegtuig richting België!

Tot snel (in real life dan ;) )

Deze week verliep eigenlijk behoorlijk rustig. 

In deze week gingen Josse en ik afscheid nemen van de scholen. Tevens nodigden we alle directies + leerlingbegeleiders uit op onze presentatie.

Volgende week woensdag moeten we dus een presentatie geven over onze stage. Het VVOB-team, een afgevaardigde van het ministerie van onderwijs, de directies en leerlingbegeleiders zullen hierop aanwezig zijn. Op deze presentatie zullen we het verloop van onze stage wat toelichten. Wat hebben we gedaan? Hoe zijn we er toe gekomen? Maar ook: Wat heb ik geleerd over mezelf? Wat neem ik mee?

Deze week werkten we dus vooral onze presentatie en ons draaiboek af. Het is de bedoeling dat we na onze presentatie de draaiboeken meegeven met de directies van de verschillende scholen. 

Gisteren (woensdag) gingen Karin en ik naar Sushi Ya. We keken er al zo lang naar uit om sushi te eten, en het smaakte enorm! Natuurlijk lag dit wel in een iets hogere prijsklasse dan wat we gewend waren, maar dan nog was het niet heel duur. Zoals je merkt kan je hier in Suriname werkelijk alles eten.

Gisteren gingen we om ons certificaat van de salsales. Zoals jullie kunnen zien bij mijn foto's, ziet het er behoorlijk professioneel uit!

Normaal stond er voor zaterdag een helikoptervlucht geboekt. Gisteren (vrijdag) kregen we te horen dat de helikopter voor vier personen kapot was. Er was enkel een helikopter voor drie personen beschikbaar. Daar er nog twee andere personen met ons zouden meegaan moesten we op zoek naar nog 2 personen (ieman die mee kon om 9u30 en iemand die mee kon om 10u met Karin en ik). Daar het heel erg kortbij was vonden we helaas niemand. De man waarmee we contact hadden om het te regelen had duidelijk geen zin om het probleem op te lossen. Hij zei ons dat we konden betalen voor een derde persoon, dan zou de helikopter wel twee personen kunnen meenemen.. Alles draait hier dus ook uit op geld.

De helikoptervlucht ging jammer genoeg niet door.. Dus gingen we maar bowlen!

Dicht bij ons huis is er een bowling. Daar betaalden we voor 45min. We waren maar met twee, dus konden we drie keer spelen. Ik moet zeggen dat de bowling hier behoorlijk gelijk staat aan de bowling bij ons. Met dat verschil dat de kegels vanzelf omvallen, de baan (serieus) afwijkt naar links, en de baan op het einde niet effen is. ;) Was wel heel erg fijn! (Ik won 2 van de 3 keer :D )

Zo, vanaf morgen gaat mijn laatste week in!

Tot snel!

Go to a foreign country they said, it will be warm and sunny they said..

Warm is het hier zeker wel nog, sunny daarentegen...
Enkele dagen geleden begon de regentijd. Voor mensen die zich niet zo goed kunnen voorstellen wat dat inhoudt: het regent momenteel al 3 dagen aan één stuk door (dus dag en nacht). Dit zou allemaal wel meevallen moesten de straten en riolen de gote hoeveelheid water aankunnen.. NIET DUS. Alle straten staan echt blank. Natuurlijk blijven de taxi's en bussen en auto's doorrijden, zo zijn ze hier wel ;)

Het is heel leuk als je om 8u 's ochtends richting bus wandelt en je voeten wel tot vier keer volledig ondergedompeld worden in het water. Zo zijn ze ook meteen gewassen.

Verder heb ik ook goed nieuws!
Gisteren (donderdag) vond de laatste salsales plaats. De laatste dansles AKA testles. Wat hield dit in? We kregen allemaal een nummertje (ik was nummer 1, HOERA), dit moesten we dragen. De groep werd in twee delen gesplitst. Ik zat in de tweede groep en moest dus even buiten wachten tot het mijn beurt was. Na ongeveer 8 minuten was het onze beurt. We waren nog met vier die de test moesten doen. Onze dansleraar legde een liedje op. We moesten gewoon dansen zoals we dat anders zouden doen (voor de vrouw: gewoon volgen en wat 'styling' bijsteken). We dansten allemaal met ervaren mannen (we schoven steeds door, zodat we eens met allevier eens konden dansen). 

Na het liedje (of twee liedjes) gaven de mannen samen met de dansleraar feedback op ons. We werden beoordeeld op:

- het dansen met een partner
- onze maat en ritme
- styling en elegance

Daarna kregen we ons blaadje waarop stond hoeveel je had gehaald (je kon voor elk onderdeel minder goed, goed of uitstekend halen)
Zoals jullie zien bij mijn foto's kreeg ik voor alle onderdelen een 'uitstekend'! Ik kan dus in België een salsaclub binnenwandelen en de club ownen ;)

Op vrijdag gingen Karin en ik naar het casino. Daar speelden we voor 20 srd (+- 3 euro) op de gewone slotmachine. ik kreeg de volle 2 srd terug. We verstonden het spel niet zo goed, dus besloten we niet meer geld te verdoen. Erna gingen we eten in 't Vat (voor de verandering ;) ).

Op zaterdagavond was er een feestje 'Kingsland Amazon Edition'. Je raadt het al, het was een feestje ter ere van Koningsdag (27 april). Toen we er binnenkwamen keek ik echt mijn ogen uit. Er waren oranje hoedjes, petten, kleedjes, sjaals, bandjes, ballonnen,... Alles was in feite oranje. Het was een leuk feestje! We kwamen wat mensen van de salsa tegen, en dansten er mee. rond 3u besloten we huiswaarts te keren.

Zo, dit waren weer de hoogtepunten van mijn week. Tot snel!

Surinamers zijn heel geduldige mensen... of zo lijkt het toch.

Met hun 'No spang'-mentaliteit lijken Surinamers erg geduldig. In de winkel gaat alles op het gemak, wanneer iets niet meteen in orde komt, dan panikeren ze niet,..Alles gaat op het gemak, en moest er al eens iets verkeerd lopen dan zijn ze ervan overtuigd dat alles in orde komt. 
Zoals jullie wel reeds weten ga ik heel graag in 't Vat gaan eten. Daar kunnen we heel goedkoop best lekkere gerechtjes (en heerlijke coktails) krijgen. Eén minpunt, de bediening is er rampzalig! Ze zijn er zo traag, echt niet normaal. Vaak ben je al snel twee uur kwijt eens je daar gaat eten. Nochtans hebben ze personeel genoeg! In het weekend is er steeds een actie van cocktails: 1 kopen = 1 gratis. Wanneer je je tweede cocktail krijgt is de alcohol van de eerste reeds volledig uit je bloed en heb je alweer superveel dorst.

Surinamer zijn heel geduldige mensen... Tot ze in hun auto zitten.

Elke ochtend ga ik met de bus naar bij stage of naar de scholen waar ik stage loop. Je kan het je niet voorstellen hoeveel keer de automobilisten hier toeteren.
Maak je een verkeerd manoeuvre, dan toeteren ze.
Aarzel je te lang om in te draaien in een straat, dan toeteren ze.
Zien ze een vriend in een andere auto, dan toeteren ze.
Zien ze een meisje langs de kant staan/wandelen, toeteren en vaak wordt er nog iets bijgeropen.
Taxi's van hetzelfde bedrijf die elkaar tegenkomen: toeteren.

Kortom, voor elke reden wordt hier getoeterd, echt heel gek.

Dan de stad. Wie zegt dat Paramaribo een mooie stad is, liegt. Het is eigenlijk een erg vuile stad met heel wat bouwvallige huisjes. Natuurlijk staan er ook hele mooie grote huizen (vaak in het centrum), maar die zijn zeldzaam. De afval langs de weg maakt het er niet beter op. Overal zie je flesjes, plastieken zakjes, karton, etensresten,... 

Van plastieken zakjes gesproken, wist je dat ze hier voor alles een plastieken zakje geven? Hoe klein het ook mag zijn, een zakje krijg je er altijd bij. Ze kijken me dan vaak ook heel raar aan wanneer ik zeg dat ik het in mijn tas zal steken. 

Zo, wat info over Suriname zelf. 

Tot snel!

Gisteren zaten we aan de helft van onze danslessen.

Wat hebben tot nu toe geleerd?
- de vier basisstappen van salsa (basic, side, crossover en hook)
- drie manieren om te draaien (dit gaat dan van draaien waarbij de man je nog steeds vasthoudt, tot tweemaal draaien met één hand).

Wie het niet zo goed snapt moet maar eens vragen voor een demonstratie als ik teug ben, wie weet doe ik het wel ;)

Ja hoor, je leest het goed. Op dinsdag zeiden de mannen van het autoverhuurbedrijf dat er een nieuwe huisgenoot zou komen. Het enige dat zeker was, was het feit dat hij of zij op woensdagvond zou aankomen. Verder wisten we niets (geen naam, man/vrouw, leeftijd, studie,..)

Woensdagavond omstreeks 18u hoorden we iemand aan de deur. Daar was hij dan! Duco is een 24-jarige Nederlander die stage loopt bij een psychiatrische afdeling hier in Paramaribo. Hij blijft hier zes weken. Ohja, hij is ook veganist. Echt veel heb ik er nog niet mee kunnen praten (want gisteren moesten we gaan dansen), maar ik vermoed dat we allemaal wel goed overeen zullen komen.

Verder zit de eerste week van de workshops erop. Dit wil zeggen dat we één thema hebben afgerond. Na motivatie deze week is het volgende week tijd voor communicatie. Tijdens deze workshop zullen we ons vooral concentreren op rollenspelen. Ik zie het alvast zitten om ermee te beginnen.

Dit weekend gingen we naar de dierentuin, of beter: grote kinderboerderij. We zagen apen, paarden, geiten,rode ibisvogel, ara's, pauwen, miereneten, otters, ocelot, toekan,... Heel sneu eigenlijk voor die beestjes, want de apen zijn de enige die een heel groot pak hebben (ze kunnne ook wat vrij rondlopen). Het is een plaats die je moet gezien hebben, maar het stelt allemaal niet zoveel voor. 

Zaterdagavond waren we uitgenodigd door een Braziliaan van de dansles voor een Mexicaans feestje. We hadden absoluut geen idee wat we ervan moesten verwachten. We kwamen er aan rond 19u15 en WOW! De poort van het huis ging open en we zagen een heel groot huis. Later leerden we dat dit het huis was van de Braziliaanse ambassadeur in Suriname. Hij geeft af en toe eens feestjes in zijn tuin, echt een zalige man. Alles was heel erg fancy!

We aten heerlijke wraps en dronken - hoe kan het ook anders - tequilashots. Verder was er ook nog een zwembad. Ik was hier niet op voorbereid en had dus mijn bikini niet aan. Maar, jullie kennen mij natuurlijk, uiteraard ben ik in het zwembad (met al mijn kleren) terecht gekomen. Het was echt een heel leuk feestje! We dansten salsa, bachata, merengue en kizomba (de brazilianen konden allemaal heel goed dansen!) Ik genoot enorm van dit feestje (de dag erna was het natuurlijk net iets minder aangenaam ;) )

EIN - DE - LIJK!
De paasvakantie is voorbij, dit wil zeggen dat we beginnen met de workshops.

Maandag gingen we naar de eerste school. Daar zouden we het eerste en zesde lesuur een workshop verzorgen. Na wat misverstanden (tuurlijk moeten die er zijn) gingen we aan de slag.

Onze eerste groep was behoorlijk stil. We kregen niet veel input van hen. De tweede groep was dan weer iets helemaal anders. Voor een oefening mochten de leerlingen op de stoelen gaan staan (iets wat ze normaal absoluut niet mogen doen). Dit vonden de leerlingen de max! Je zag echt dat ze plezier hadden.

Aan de hand van een stellingenspel en een groepsgesprek komen we meer te weten over de motivatie van de leerlingen. Waarom komen ze naar school? Wat moet er gebeuren om de lessen leuker te maken? Wat wil je later worden? Zijn maar enkele van de vragen die we hen stellen.

Vanaf nu gaan we elke dag (uitgenome op vrijdag) naar een school. Per dag doen we twee klassen. Dit wil zeggen dat we elke week 8 klassen verzorgen. Per week zijn het wel dezelfde klassen aan wie we de workshop aanbieden.

Verder: gisteren (maandag) was het ook weer dansles. We leerden hoe we moeten draaien. Ik moet zeggen dat dit goed lukt! We hadden bijna allemaal een partner. Om de paar tellen moesten we doorschuiven (en ja hoor, Victor was er ook weer bij ;) )

Deze week verliep eigenlijk vrij normaal.

Op maandag en dinsdag was er geen internet op kantoor, dus besloot ik van thuis uit te werken. De andere dagen ging ik wel gewoon  naar kantoor. Vanaf woensdag kreeg ik hoofd- en buikpijn. Dit zei ik donderdag op mijn stage, en men zei dat ik goed moest rusten. Op vrijdag was het nog niet helemaal beter dus bleef ik inderdaad een hele dag in ben.

Was het Zika, een plaagje of gewoon oververmoeidheid? Geen idee, maar na mijn rustdag was ik weer helemaal de oude!

Op zaterdag besloten Karin en ik naar het winkelcentum te gaan (Hermitage mall). Dit is een winkelcentrum waar ze ook wat 'westerse' winkels hebben. Want toegegeven, de mode van Surinamers is niet echt mijn smaak. Hun kleedjes zijn steeds heel erg kort, heel aansluitend en vaak met teveel glitters, blinkers of zelfs gaten.

In dit winkelcentrum hadden ze een soort H&M, dus natuurlijk gingen we daar binnnen. Ik kocht een mooi rokje met bijpassend topje, dit allebei voor ongeveer €20.

Toen we terug vertrokken met de fiets naar huis merkte ik dat mijn achterband plat stond. We konden onze fietsen niet laten staan en om de afstand te wandelen was het veel te ver. Ik moest bijgevolg een halfuur fietsen met een volledig platte band in 30 graden. Leuk is anders. Gelukkig waren de mannen van de autoverhuur er. Zij gingen kijken om mijn fiets te vermaken. Hoera!

's Avonds besloten Karin en ik om te gaan eten naar 't Vat, en erna naar een universiteitsfeestje te gaan. Laten we beginnen met het eten.
Dit was zoals altijd weer heel erg lekker. Voor maar ongeveer €8 per persoon aten we een hoofdgerecht en dronken we elk twee cocktails en een borgoe-cola. 

Dan het feestje..
In de facebookgroep van SUforYOU zagen we een affiche passeren van een feestje dat georganiseerd werd door studenten van de Anton de Kom Universiteit. Dit zou plaatsvinden in een gebouw op hun campus. Het concept was flashy en blacklight, wat op zich wel een tof thema is. In een groepsgesprek op WhatsApp lazen we dat er nog heel wat mensen naar dit feestje zouden komen. Dus besloten wij om ook te gaan.

Na een helse taxirit kwamen we er aan om 23u. (Hels? De vrouw in de taxi reed heel erg snel en remde steeds pas op het einde af. Ze haalde ook auto's in in de bocht en ze reed bijna een hond omver. Echt geen leuke rit)

We waren de enige blanke meisjes. Ik weet nu heel goed hoe het voelt om als bijvoorbeeld als enige zwarte jongen of meisje ergens alleen toe te komen in België. We werden nagekeken, aangestaard, aangegaapt en nageroepen, en toen waren we zelf nog niet binnen!

We besloten een kaartje te kopen (was maar 5srd => +- €1) en gingen naar binnen. Daar was er helemaal niemand aan het dansen. Iedereen stond wat te kijken naar de lege dansvloer tot er eigenlijk iemand zou beginnen. Zowel Karin en ik voelden ons toch ietwat onzeker om onze dansmoves te showen, dus bleven we maar aan de rand staan. Toen ons eerste drankje op was besloten we om terug naar huis te gaan. De muziek was slecht, er werden liedjes gedraaid die bij ons pas rond een uur of 3 naar boven komen (It wasn't me van Shaggy bijvoorbeeld) en de sfeer zat er gewoon helemaal niet in. 

Misschien best dat we rond middernacht naar huis gingen, want later leerden we uit het WhatsApp-gesprek dat het feestje zo saai bleef. 

Vandaag gingen we naar de kathedraal. Hiervoor moesten we 'deftig' gekleed zijn. Dus vertrokken Karin en ik met lange broek en mouwen richting Kathedraal. Daar aangekomen was er nog een mis bezig en dus konden we de kathedraal niet bezoeken. We zullen ons bezoek een andere keer afmaken.

Tot snel!

Maandag 04/04 was het tijd voor onze eerste dansles.

Omstreeks 18u45 vertrokken we (= Karin en ik) met de fiets richting de Rierstraat, waar de dansstudio gevestigd is. Na ongeveer 20 minutjes fietsen kwamen we aan bij Danzson.

De les begon om 19u15 dus we waren ruim op tijd aanwezig. Er stonden reeds enkele meisjes in de zaal waarmee we kennis maakten. 
Toen de dansleraar binnenkwam ging het echte werk beginnen!

De leraar was echt zalig! Hij stelde ons op ons gemak. Een fout maken is helemaal niet erg, het enige wat je nodig hebt om te dansen is zelfvertrouwen. En hier heeft hij helemaal gelijk in. 

Bij aanvang van de les zei hij plots 'loop nu naar voren in je meest sexy pas'. Natuurlijk was iedereen eerst wat terughoudend, maar na een tijdje kreeg iedereen inderdaad meer zelfvertrouwen en bewogen we 'sexy'. 

We leerden de basisstappen van Salsa (side, hook, crossover en basis). We dansten bijna continue op muziek, zodat we het goed konden oefenen. Het laatste halfuur kwamen er drie jongens in de zaal. Via een doorschuifsysteem konden we allemaal eens met alle jongens dansen. Eén jongen genoot toch mijn voorkeur, ik hoop dat hij er donderdag opnieuw is.. ;)

Verder gingen Josse en ik maandag en dinsdag naar het kantoor van de VVOB, maar daar bleek opnieuw geen internet te zijn. We besloten dan maar om thuis te gaan werken. 

Tot snel!

Misschien moet ik de titel even verduidelijken. Deze week gebeurde er niet te veel, daarom zal ik een blogbericht wijden aan gebruiken/gewoontes en 'vervelende' zaken hier in Suriname.

Iedereen hier zegt dat Suriname het land is van m&m, en gelijk hebben ze! M&m staat namelijk voor mannen en muggen. Ik zal beginnen met de mannen.

Ik kan hier geen 5 meter uit mijn deur lopen of ik werd reeds 6 keer nageroepen. Wanneer ik richting de bus, of richting de stageplaats, de school, de winkel,.. wandel, moeten mannen je hier gewoon naroepen. Het maakt overigens helemaal niet uit of je nu een kleedje, rokje en lange broek aanhebt. Volgens mij heeft het allemaal te maken met mijn huidskleur. Surinaamse mannen hebben de indruk dat blanke dames heel gewillig zijn. Daar toeteren, fluiten, roepen ze ons na. Zaken als 'poppetje, moet je mee', 'schoonheid', 'dag schatje' hoor ik dagelijks. Ok, aandacht kan soms fijn zijn, maar dit is er echt over. Je hebt drijven en je hebt overdrijven zeg ik altijd.

Dan heb je ook nog de muggen. Ik kan me wel 10x inwrijven met Tropial Bush, toch word je nog steeds gestoken door die vervelende beestjes. Gelukkig kwam ik nog geen Zika-mug tegen (of misschien wel, geen idee!). Ik heb er niet heel erg veel last van. Als ze natuurlijk beginnen te stekken op de onderkant van mijn voet, dan is het een ander verhaal. ;)

Verder heerst hier een 'no spang'-mentaliteit. Vrij vertaald: alles komt goed, geen nood. Hier kan ik vrij goed meeomgaan. Loopt eens iets niet zoals behoren? Maka je niet te veel zorgen, ontspan en alles komt wel op z'n pootjes terecht.

Waar ik wat minder mee om kan is de laksheid. Mensen komen hier heel vaak (veel) te laat. ikzelf heb graag dat als er een uur is afgesproken, dit dan ook zo behouden wordt. Soms moet ik even tegen mezelf zeggen 'Kom Eva, je zit hier in Suriname, maak je niet zo druk', dan lukt het meestal wel weer.

Verder: de voorbije vier dagen vond de avondvierdaagse plaats hier in Paramaribo. Allerlei groepen zijn verkleed en ze wandelen ongeveer 13 km (ze dansen er tussen ook). Wij hadden geluk, want de laatste twee dagen passeerden deze groepen voor ons huis. We namen dus plaats op ons balkon, en met de voetjes in het zwembad en een borgoe-cola in de hand bekeken we de stoet. Er zaten hele mooie groepen in, alsook hele goeie dansers. (Van dansen gesproken, vanaf maandag starten mijn salsa-lessen!) Bij mijn foto's vinden jullie enkele foto's van bepaalde groepen (alsook militairen, want mannen in uniform, dat heeft toch wel iets he.. ;) ) 

Volgende week moet ik naar de VVOB. Daar zet ik de puntjes op de i wat betreft de workshops en schrijf ik verder aan mijn bachelorproef, hoera!

Ohja, gisteren (zaterdag 02/04) zat ik precies aan de helft van mijn verblijf. Dit wil zeggen dat ik binnen 43 dagen terug thuis zal zijn. Ik blijf hier verder genieten en kijk uit naar de nog te komen avonturen!

Tot snel!

Op vrijdag 25/03 gingen we opnieuw op trip. Deze keer zouden we vertrekken omstreeks 16u15 bij Zus en Zo. 
We reden met een busje richting Leonsberg waar we vervolgens een bootje namen richting Braamspunt.

Braamspunt is een plaats waar zeeschildpadden komen om hun eitjes te leggen.
Toen we er aankwamen hadden we even tijd om te genieten van de oceaan. We namen enkele hele toffe foto's (zie fotogalerij) en gingen wat pootje baden. 
Daarna was het tijd voor het avondeten. Dit werd roti (met was zand bij). Na ons avondeten was het tijd voor het echte werk.

We gingen op zoek naar zeeschildpadden. We moesten steeds heel erg stil zijn om hen niet te storen. Alsook moesten we steeds lang wachten vooraleer de schildpad haar plekje gevonden had. Indien we haar zouden storen, zou de schildpad haar eitjes niet kunnen/willen leggen.

We zagen een zeeschildpad die terug op weg was naar zee. Nou, wat zijn die beesten groot! Het was heel mooi om te zien! We mochten geen flits gebruiken bij de foto's, omdat ze heel erg gevoelig zijn. De foto's kunnen dus wat vaag lijken. Tegen de tijd dat we terug in de boot kropen hadden we een viertal schildpadden gezien! Echt heel mooi om deze dieren in hun natuurlijke habitat bezig te zien.

Na een behoorlijk korte nacht gingen we zaterdag in de middag gaan eten naar de Waag. Het zou ons afscheidsetentje worden, want Frouke, Kelly en Hanne zouden rond 16u30 vertrekken richting luchthaven. Het eten was heel erg lekker, de bediening wat minder. 

Om 16u30 belde de taxi. Het was zover. Het afscheid van Hanne, Kelly en Frouke viel ons (Karin en mezelf) zwaar. Niemand huilde, maar ik merkte dat iedereen het toch wat moeilijk had. Gelukkig hebben ze er een goede reis opzitten en zijn ze veilig aangekomen in Schiphol. We kijken alvast uit naar de reünies!

Woensdag was het zover, Holi Phagwa, het Hisdoenstaans nieuwjaar!

Phagwa is een feestdag waarop Hindoes het nieuwe jaar inluiden, omdat het de eerste dag is na de volle maan van de Hindumaand Chaitre. Het valt samen met               het begin van de lente op het noordelijk halfrond. Tijdens het feest wenst men elkaar Subh Holi: gelukkig nieuwjaar en wordt er veel gelachen, gezongen en                       gedanst. Deelnemers aan het feest zingen chautaals en in de middag of avond bestrooit men elkaar met kleurpoeder, amber en kleurwater. Hiermee wordt symbolisch  uitgedrukt dat iedereen gelijk is; er wordt geen onderscheid gemaakt tussen rangen en standen, armoede en rijkdom. Het Holifeest is ook een overwinningsfeest van het goede op het kwade.

We trokken naar de Palmentuin, waar het Phagwafeest van start ging. Na het drinken van een Mojito bij Zus en Zo gingen we het park in. Al snel waren we bijna niet meer te herkennen. Rood, groen, geel, roze, paars, blauw,.. al deze kleuren kregen we op ons hoofd, haar, kleren,... . Nog een geluk dat we kleren aanhadden die zeker vuil mochten zijn! 

Na eventjes te vertoeven in de Palmentuin trokken we richting het onafhankelijkheidsplein. Daar was een podium geplaatst en speelde een DJ. Wat een feest! Iedereen danste en zong samen. Af en toe schoten ze vanaf het podium wat slingers de lucht in. Ik kreeg een gouden slinger te pakken en mijn huisgenoten staken die in mijn haar. Ik zou namelijk 's nachts verjaren en dit was mijn kroontje.

Donderdag, 24 maart

Mijn verjaardag! Mijn huisgnoten hadden de woonkamer versierd met vlaggetjes en mooie bordjes op de tafel gezet. Omstreeks 9u50 vertrokken we dan op tour richting Para, de vlindertuin en de colakreek. De vlindertuin was mooi om te zien. Alles wordt er met de hand gedaan. Ze kweken planten, rupsen en dus uiteindelijk vlinders, waarvan sommige voor de export zijn. In Para gingen we op bezoek bij een indiaan die potten bakte op een geheel ambachtelijke wijze. Ditwas heel erg mooi. Elke vaas/pot die daar stond was helemaal uniek. Al het materiaal haalde hij uit de natuur. 
De laatste stop was de colakreek. Naar mijn mening wordt dit wat teveel opgehemeld. Ok, het is eens mooi om te zien, maar meer dan dat is het niet. Ik had bij deze kreek niet dus echt een WOW-gevoel. 

Thuis aangekomen bestelden we pizza (iedereen was te moe om te koken). Toen kwam er ook nog een dessert. Ik kreeg - jawel - en echte prinsessentaart van mijn huisgenoten! (Zie foto) Alsook gaven ze mij een kaaiman gemaakt uit hout (Kurt), en een mini-Borgoe cadeau. Ik heb echt genoten van mijn verjaardag. Het is echt fantastisch om dit te vieren in zo'n mooi land met zo'n toffe huisgenoten!

vandaag (vrijdag 26 maart) gaan we opnieuw op tour. Om 16u15 vertrekken we richting de zeeschildpadden op Braamspunt. Jullie kunnen morgen (of zondag) het verslag hierover lezen!)

Tot snel!

Het was 5u50 Surinaamse tijd. Ik stond op en las verschillende nieuwsfeeds op Facebook. Meteen keeg ik een benauwd gevoel: wat? Aanslagen in Brussel? Ik was erg geschrokken. De aanslagen in Parijs op 13/11 waren net vergeten en hier waren de volgende reeks. Ook op mijn stage waren de aanslagen het onderwerp van de dag. 

Ook zij konden niet geloven dat dit was gebeurd. Snel probeerde iedereen zijn/haar familieleden in Brussel te bereiken. Gelukkig was iedereen veilig en wel. 

Op SUforYOU (de facebookpagina voor stagiaires in Suriname) kwam er ondertussen een idee. We zouden om 17u30 verzamelen aan een iconische plek in Paramaribo. Het is een plaats waar een Synagoge en Moskee vlak anast elkaar staan. We zouden een foto nemen met zoveel mogelijk (Belgische) studenten om onze steun aan Brussel en België te tonen. Daarom werd dan ook deze plaats gekozen. 

Samen met ongeveer 60 stagiaires kwamen we omstreekt 17U15 aan op de plaats. Er waren heel wat Nederlandse stagiaires bij, wat ook ons heel wat steun bracht. Een Belgische vlag had niemand van ons mee, dus bedachten we om ons per twee in een kleur van de Belgische vlag te kleden. Zo waren Josse en Kelly zwart, Hanne en Frouke rood en Karin en ik geel. Op de foto vormden we op die manier de Belgische vlag.

 Het filmpje kunnen jullie zien via onderstaande link (enkel op Facebook).

https://www.facebook.com/Truffelverkoop/?pnref=story 

United as one! 

Gelukkig niet allemaal tegelijk ;)

Vrijdagavond was het I love Borgoe-feestje (Borgoe = rum). Karin en ik besloten te gaan. We werden met een partybus richting de club gevoerd (op zo'n 5 minuten wandelen van ons huis, heel erg handig!) Daar dronken we de hele avond - hoe kan het ook anders - Borgoe. We zorgden er natuurlijk wel voor dat we niet dronken waren, want de volgende dag gingen we ziplinen. Dit is niet aan te raden wanneer je een massive kater hebt ;-).

Gisteren mochten we gratis en voor niets de zipline in Berg en dal doen. (Dit zouden we eigenlijk vorige week gedaan hebben, maar door de regen was het afgelast). We wisten niet zo goed wat we ervan moesten verwachten. We kregen een harnas en een soort katrol + handschoen. Eerst gingen we even oefenen op een kleine kabel (2 meter boven de grond). Hier leerden we remmen (door met de speciale handschoen te trekken aan de kabel) en leerden we hoe we vooruit moesten komen indien we stil zouden vallen. Dit was al heel spannend. Op naar het echte werk!

In het totaal waren er 10 platformen en 7 kabels. De langste was 220m lang, de snelste 80km/u. Het uitzicht was echt fantastisch. We zaten zo'n 35m boven de grond en zweefden over de Surinamerivier. Hopelijk komen de foto's snel online, dan post ik er meteen enkele hier! We zijn er allemaal levend van geraakt (een verzwikte voet van Frouke buiten beschouwing gelaten). 

Toen we terug thuis waren was het tijd voor taart. Hanne was jarig (ze werd 21) en dat moest gevierd worden! We haalden een heerlijke taart en zorgden voor wat drank (Borgoe, Cola, Fernandes). De woonkamer was versierd met vlaggetjes die overigens zullen blijven hangen, want zoals jullie weten is het binnenkort ook mijn verjaardag. 's Avonds gingen we eten naar 't Vat met de Fred. Derby's (met alle huisgenoten dus). daar trakteerde Hanne ons op een heerlijke cocktail.

Vandaag, zondag, zal het een hele rustige dag zijn. Ik maak me klaar om maandag en dinsdag in de scholen vragenlijsten af te nemen. Alsook zorgen we dat we uitgerust zijn voor de komende week. Hieronder vind je een kalender met wat ons te doen staat de komende dagen. Ik kijk er al naar uit!

Ma: vragenlijsten + interviews afnemen school
Di: Vragenlijsten afnemen school
Woe: Holi Phagwa (kleurenfestival)
Do: tour van vlindertuin, Para en colakreek
Vr: tour van zeeschildpadden
Za: vertrek Hanne, Frouke en Kelly naar België :(

Ja, je leest het goed, rotdag nummer 2 is ook reeds aangekomen.

Deze ochtend moest ik naar twee scholen om een informed consent af te geven. Het is de bedoeling dat de ouders hun toestemming geven aan ons om beeldmateriaal van hun zoon/dochter te gebruiken in onze draagvlakverbredende activiteit.

Ik was in de eerste school toen het eeste misverstand plaatsvond. De klassen die ze had doorgegeven aan ons om ons project aan te geven waren de verkeerde. Dus gingen we op zoek naar een nieuwe, passende klas. Eens dit was gedaan legde ik de bedoeling van de informed consents uit. Toen zei de directrice plots dat ze volgende week nog repetities hebben. (Vergelijkbaar met een examenweek bij ons.) Dit betekent dat we de vragenlijsten niet tijdens de les kunnen laten invullen. De jongeren zullen iets langer moeten blijven na hun repetitie. Ik ben benieuwd hoe dit zal uitdraaien.

Op naar de volgende school. Het was de bedoeling dat ik met de bus van school 1 tot halverwege school 2 ging gaan. Maar natuurlijk kwamen die bussen (alweer) niet af. Ik ging dus maar te voet (een wandeling van ongeveer een uur). Aangekomen bij school nummer 2 was het tijd voor het tweede misverstand. Het was de bedoeling dat we volgende week dinsdag zouden langsgaan om vragenlijsten te laten invullen. De directrice vertelde me dat dinsdag de school uit is om 10u. Ze hebben dan namelijk vakantie. Dit maakt het voor ons wat moeilijker om alle vragenlijsten te laten invullen. Alsook was er miscommunicatie rond de uren waarin we de workshop moeten geven. Maar dit raakte snel uitgeklaard.

Toen was het tijd voor de terugweg. In de blakende zon en met een kapotte sandaal (die sneuvelde aan een steen) begon ik vol goeie moed aan een wandeling van +- 20 min naar de VVOB. 

Het is hier nu nog maar 10u36 , maar ik hoop dat de rest van de dag goed loopt ;)

Helemaal stijf. Zo zou je mijn huidige status kunnen beschrijven.. Hoe dit komt lees je hieronder.

Zaterdagochtend stonden we klaar om te vertrekken naar Brownsberg. Een korte omschrijving: een berg in het regenwoud. We ontmoetten Mid, onze gids voor het weekend. 
Na een rit van ongeveer 2 uur stonden we beneden aan de berg. Met ons busje (een heel oud busje) beklommen we de berg. Ik kon mijn ogen haast niet geloven dat we erop geraakten. Sommige plaatsen waren wel heel erg steil.

Na nog ongeveer driekwartier kwamen we aan bij het kamp. Daar hadden we even tijd om een aperitief te drinken (het was dan ongeveer 11u). Wat een geluk dat we Borgoe (rum) hadden gekocht bij de Chinees ;-) . 

Nadat we genoten hadden van het uitzicht maakten we een kleine wandeling richting Mazaroni top. Onderweg zagen we apen, Marai-vogels, boskonijnen en allerlei gekko's. Het uitzicht aan deze top was echt fantastisch!

Terug bij het kamp konden we genieten van een heerlijk warm gerecht met rijst en kip. Dit zouden we nodig hebben voor onze volgende tocht. Na het eten gingen we namelijk richting twee watervallen op Brownsberg (Leoval en Ireneval). De weg ernaar toe was heel erg steil. Zowel naar boven als naar beneden moesten we ons steeds heel goed vasthouden aan bomen. De eerste waterval (Leoval) was een behoorlijk kleine. We gingen er om de beurt onder staan om de verplichte 'kijk ik sta onder een waterval'-foto te nemen. De foto's probeer ik in de loop van de week in mijn fotoalbum te zetten. De keuze was aan ons om al dan niet de Ireneval ook te bezoeken. Mid waarschuwde ons dat de weg ernaar toe nog steiler zou zijn dan die naar Leoval. Bljkbaar hadden we een groot gedacht van onszelf, want we gingen meteen de uitdaging aan. En Mid had gelijk! De weg was verschrikkelijk. Maar de waterval des te mooier. 

Het was toen reeds 17u15. we besloten terug te keren om voor het donker terug op kamp te zijn (we hadden ten slotte nog een wandeling van ongeveer 2u voor de boeg). Ik was de eerste die het gewaar werd: regendruppels. Nog geen 10 minuten later zaten we in een tropische regenbui (die overigens een hele dag zou duren). Doorweekt maar voldaan kwamen we in het kamp aan. Daar waren onze hangmatten reeds opgehangen. We deden droge kleren aan en lagen wat te chillen in de hangmat. Na een heerlijke avondmaaltijd kropen we (behoorlijk vroeg) in ons bed. 

Dag 2, nog steeds regen. We kregen ei, thee en boterhammen met pindakaas voor ontbijt. Rond 10u vertrokken we met het busje naar beneden. We zouden nu naar Berg en dal gaan. Daar gingen we op de kabelbaan en kayakken. Maar wat hadden we pecht, want door de regen was de kabelbaan gesloten. We besloten dan maar om te kayakken in de regen, op de Surinamerivier. Echt een hele ervaring. Karin en ik zaten in een kayak en we hebben letterlijk alle kanten van de rivier gezien (blijkbaar zijn we niet zo goed in recht varen). Na eventjes te zwemmen kropen we weer in het busje, op weg naar huis. 

Het was echt een superervaring!